ارتقاء روش mola در آمایش سرزمین با استفاده از anp (منطقه ی مورد مطالعه: شهرستان های گرگان و علی آباد)

منابع تجدید پذیر سرزمین محدود و آسیب پذیر هستند، اما در صورت استفاده منطقی از آن ها، می توان آن ها را پایدار دانست. آمایش سرزمین بخشی از جغرافیای کاربردی و یک شاخه میان رشته ای است که در آن کار جغرافیدان، اقتصاد دان، برنامه ریز، جامعه شناس، اکولوژیست و نظایر آن با همدیگر گره خورده است و در آن یک آینده نگری صورت می گیرد که این آینده نگری شامل عینیت بخشیدن به مناسبات مشترک و وابسته به هم میان گذشته، حال و آینده است. استفاده از سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی برای اختصاص منابع در حال فزونی است. تصمیم گیری، فرآیند تولید و ارزیابی گزینه ها و انتخاب رشته ای از اقدامات برای حل یک مسئله تصمیم گیری است. هدف اصلی این پژوهش اجرای روش آمایشی mola و ارتقاء این روش آمایشی بر اساس وزن دهی به کاربری های اراضی با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه ای (anp) با در نظر گرفتن معیار های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی در شهرستان های گرگان و علی آباد است. با استفاده از روش anp وزن پارامترها و هشت کاربری (آبزی پروری گرمابی، آبزی پروری سردآبی، جنگل، مرتع، توسعه ی شهری و روستایی، کشاورزی، تفرج گسترده و تفرج متمرکز) استخراج شد. برای ارزیابی تناسب اراضی کاربری ها از روش چندمعیاره (mce) استفاده شد. همچنین برای جانمایی کاربری ها در سطح منطقه مورد مطالعه از روش آمایش mola بر پایه ی وزن های anp و ahp استفاده شد. در ادامه با استفاده از روش های آماری، جایگیری کاربری ها بر پایه ی دو روش وزن دهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ی جایگیری مناسب کاربری ها در سطح منطقه ی مورد مطالعه بر پایه ی وزن های به دست آمده از روش anp نسبت به ahp است. از نتایج این تحقیق می توان برای اولویت بندی کاربری ها و همچنین از زون بندی حاصل از روش mola بر پایه ی وزن های anp در آمایش شهرستان های گرگان و علی آباد استفاده کرد.